Draaideur-Wwb’er sterk in opkomst

Volgens Divosa-voorzitter René Paas is door de double dip in de economie een nieuw soort bijstandsgerechtigde sterk in opkomst: de draaideur-Wwb’er.  Daarmee doelt hij op mensen die van tijd tot tijd werken via uitzendbureaus, inval-, oproep of seizoenswerk verrichten en in de tussenliggende periodes een beroep doen op de bijstand. Uit de vandaag gepubliceerde Divosa Monitor, het jaarverslag van de vereniging van directeuren van sociale diensten, blijkt dat 26 procent van de mensen die vanuit de bijstand werk vindt, een contract voor onbepaalde tijd krijgt. De rest krijgt tijdelijk werk. Gemeenten zouden volgens Paas hun dienstverlening meer op deze ‘flex-Wwb’ers’ moeten inrichten. Voor Divosa is het devies dat ‘elk gewerkt uurtje telt.’

Deeltijdwerk
Vier op de tien Wwb’ers gaan tijdelijk aan de slag via uitzendbureaus of andere intermediairs, zoals payrollers. Verder is er een categorie seizoenwerkers. In 80 procent van de gevallen gaat het om deeltijdwerk. In de meeste gevallen klopt een uitkeringsgerechtigde na verloop van tijd weer aan bij de sociale dienst.

Onvoorspelbaarheid
Veel gemeenten geven sociale diensten de ruimte om in te spelen op de onregelmatigheid en onvoorspelbaarheid die flexwerk met zich meebrengt: 71 procent schort de uitkering op als iemand tijdelijk werk aanpakt. Dat betekent dat de uitkering na afloop ook weer makkelijk hervat kan worden. Veel gemeenten (62 procent) geven inkomsten uit tijdelijk werk gedeeltelijk vrij, zodat werken loont.

In het nauw
Bijstandsgerechtigden schrikken terug voor flexbanen, omdat ze bang zijn in het nauw te komen. Na de ‘draaideur’ kan de aanvraag van een nieuwe uitkering er toe leiden dat een huishouden tijdelijk zonder inkomen zit. Ook complicaties met betrekking tot toeslagen maken Wwb’ers huiverig voor flexbaantjes. Toeslagen zijn vaak gebaseerd op het inkomen van voorgaande jaren. Vermindering of de plicht tot terugbetaling daarvan weerhoudt mensen van het aanpakken van tijdelijk werk. Paas wil met het kabinet overleggen hoe die drempel kan worden verlaagd.

Kinderopvang
Verder blijkt kinderopvang vaak een struikelblok. Ongeveer de helft van de bijstandsontvanger is een éénoudergezin. Deze groep kan kinderopvang niet betalen of de opvangtijden niet combineren met werk. ‘Het kabinet heeft maatregelen genomen om iets aan de financiële kant te doen, maar de flexibiliteit blijft een probleem,’ aldus Paas.

Bron: Binnenlands Bestuur