OPINIE: WSW’er wil het liefst een gewone baan
Dat is wat mensen met een handicap willen en ik weet zeker dat dat eindelijk gaat lukken als de gemeenten zich hiervoor gaan inzetten.
Maar dan moeten alle partijen die erbij betrokken zijn zich wel inzetten om van de nieuwe wet een succes te maken. De vakbonden moeten nu echt ophouden met zeuren dat werkgevers geen mensen met handicaps in dienst willen nemen, want dat is pertinent niet waar. WSW-bedrijven moeten zich goed realiseren dat zij uitsluitend zijn bedoeld om de heel kleine groep mensen die echt niet in staat is om bij een reguliere werkgever te werken toch in staat te stellen om betaald te werken. Want soms lijkt het erop dat WSW-bedrijven hun best doen om mensen die best gewoon kunnen werken, toch op hun op loonlijst te houden.
Dat werd bijvoorbeeld duidelijk toen deze zomer in deze krant een nogal jubelend artikel stond over het Helmondse WSW-bedrijf de Atlant Groep. Atlant is goed in het detacheren van werknemers en gaat zijn kennis daarover landelijk uitdragen. Dit klinkt erg mooi, maar dat is het niet.
Detacheren wil zeggen dat de werknemer op de loonlijst van het WSW-bedrijf blijft staan, terwijl hij bij een gewoon bedrijf werkt. Dat gewone bedrijf betaalt aan het WSW-bedrijf een zogenaamd inleentarief voor de uren die de werknemer daadwerkelijk werkt. Het is op zich een goede zaak dat deze mogelijkheid bestaat. Bij de WSW werken tenslotte mensen met een gebruiksaanwijzing. Gewone werkgevers zijn daar vaak niet aan gewend en werknemers van de WSW moeten er meestal ook even aan wennen om in een gewoon bedrijf te werken.
Doordat een werknemer van een WSW-bedrijf gedetacheerd kan worden, ontstaat er zowel voor de werkgever, als voor de werknemer een mooie gewenningstijd. Lukt het allemaal niet zo, dan heeft de werkgever geen schade opgelopen en dan is de werknemer niet werkloos, want hij kan zo weer terug naar het WSW-bedrijf. Lukt het prima, dan kan de gewone werkgever zelf de werknemer in dienst nemen. De werkgever kan dan in z’n handjes klappen, want hij weet dan zeker dat hij er een goede werknemer bij heeft.
De werknemer is dan blij, want natuurlijk wil iedereen het liefst een gewone baan. Misschien zou dat niet zo moeten zijn, maar er wordt nu eenmaal anders naar je gekeken als je zegt dat je bij een gewoon bedrijf werkt, dan wanneer je zegt dat je bij Atlant of bij Ergon werkt.
Met het oog op het beleid van de landelijke overheid dat er steeds meer op is gericht om mensen met handicaps bij een gewone werkgever te laten werken – de aanstaande Wwnv is daar onderdeel van – krijgen WSW-bedrijven steeds minder subsidie. Dat is logisch, want de WSW moet zo klein mogelijk worden. In plaats van daar naar toe te werken hebben ze bij Atlant uitgerekend dat een werknemer het WSW-bedrijf meer geld oplevert als hij gedetacheerd is dan als hij in het WSW-bedrijf werkt.
Voor een gedetacheerde werknemer krijgt het WSW-bedrijf elke maand een inhuurtarief van de gewone werkgever.
Maar voor werknemers die bij het WSW-bedrijf zelf werken, moet er steeds weer werk worden binnengehaald. Vaak is dat werk waar weinig of niets op wordt verdiend. Voor WSW-bedrijven is het dus veel rendabeler om hun werknemers tot aan hun pensioen te detacheren.
Dat betekent dus dat gedetacheerde werknemers, in de visie die Atlant erop na houdt, voor WSW-bedrijven gewoon melkkoetjes zijn waarmee zij mooi het gat kunnen dichten dat ontstaat nu er minder subsidie komt. Dat is natuurlijk niet de bedoeling van het nieuwe beleid en het druist in tegen de belangen van werknemers met handicaps.
Laten we er nou eindelijk eens met ons allen voor gaan dat gehandicapte werknemers een eerlijke kans krijgen op een reguliere baan, zonder gezeur en zonder misbruik te maken van detachering.
– Yvette den Brok woont in Eindhoven en schrijft in het Eindhovens Dagblad over de emancipatie van gehandicapten.
Bron: Eindhovens Dagblad