Stop de sollicitatieplicht niet!
Pest werklozen niet met dwangbeleid, maar geef ze morele steun, schrijft Ab Gietelink recentelijk in het NRC. Hij doet deze uitspraak als ondernemer en werkgever. Mensen worden vernederd en achtervolgd met zinloze eisen, terwijl er gewoon geen werk is. De politiek moet banen scheppen in plaats van werkloze mensen lastigvallen. Vertel ze het eerlijke verhaal, namelijk dat ze voorlopig waarschijnlijk buitenspel staan. Aldus Ab Gietelink.
Van tijd tot tijd steekt deze discussie weer de kop op. Met name tijdens een recessie wanneer de werkloosheid hoog is en de vacatures niet talrijk zijn. Nu is het belangrijk om te weten dat er met het aanvragen van een ww of wwb uitkering tegenover rechten ook plichten staan. Dat lijkt logisch. Ook vinden we het logisch dat we ons recht claimen en uiteindelijk ook krijgen. Wordt er dan een uitkering toegekend dan staat hier tegenover dat je beschikbaar bent voor de arbeidsmarkt. Dat lijkt ook logisch Die beschikbaarheid kun je aantonen door inzichtelijk te maken dat je hebt gesolliciteerd of andere activiteiten hebt ondernomen met de intentie om je uitkering zo kort mogelijk te laten duren. En dat er vanuit de overheid minimumeisen aan je sollicitatiegedrag wordt gesteld is ook te begrijpen. Uitkeringen kosten nu eenmaal heel veel geld. Om dan nu voor te stellen deze minimumeisen af te schaffen staat juist in contrast met de huidige werkelijkheid want er is juist meer actie nodig. Juist in een periode van grote werkloosheid zou je ruim meer inspanningen moeten verrichten om aan een baan te komen. Je moet vaker op doel schieten om te kunnen scoren. Ook dat is logisch.Want bij lage werkloosheid heb je al snel weer een nieuwe baan.
En om dit nu lastigvallen en pesten te noemen gaat wel erg ver. Je zou er ook inspiratie van kunnen krijgen. Een werkloosheidsuitkering met uitsluitend rechten maar zonder een minimumplicht om de werkloosheid op te lossen is te vrijblijvend.
Eigenlijk is de kern van het verhaal van Gietelink dat solliciteren zinloos is. Er zijn teveel werklozen en te weinig vacatures. De kans op succes is daarmee te klein dus schaf die sollicitatieplicht maar af. Niet doen dus.
Er waren in Nederland in juni 2013 91.000 openstaande vacatures. Laten we het aantal werklozen, er wordt gesproken over 685.000, stellen op 1 miljoen. En laten we zeggen dat er van de mensen die al een baan hebben ook nog 1 miljoen op zoek zijn naar een andere baan. Dat betekent dat er 2 miljoen mensen vechten om 91.000 vacatures. Statistisch gezien betekent dit dat er een kans is van 4,5% op succes. Hierbij is niet meegenomen dat er naast de 91.000 vacatures ook nog heel veel banen vrij zijn waar geen officiële vacature voor wordt gesteld. In werkelijkheid zijn er dus veel meer banen. Maar 4,5% theoretische kans. Klein inderdaad.
In Nederland worden er elke maand tussen de 3 en 4 miljoen staatsloten verkocht. De kans op het winnen van de jackpot is 0,00000016%.
Er spelen 2,4 miljoen mensen mee met de postcodeloterij. De kans dat de postcodekanjer in jouw straat valt is 0,0004%.
Zoals u ziet, duizenden malen kleiner dan het vinden van een baan. En toch spelen we mee. Is het winnen van een prijs in een loterij ons dan meer waard dan het winnen van een baan?
Ed Dokter en Robert van Dijk